‘Geloof niet alles wat je denkt’, is een credo dat je nu steeds vaker voorbij ziet komen. We beginnen deze uitspraak langzamerhand te begrijpen maar zitten nog wel met ons handen in het haar als het erop aankomt hóe we dat moeten doen. Want, belemmerende gedachten benaderen met een tegenargument of wegredeneren met ‘ik geloof het gewoon niet’, is niet (altijd) voldoende. Sommige gedachten blijven hardnekkig terugkomen. Ze blijven, als een programma, op de voor- of achtergrond afspelen.
Negatieve gedachten
In 5 stappen kun je bepaalde gedachten die elke keer een vervelend gevoel geven en verstorend werken, voorgoed aanpakken en niet tijdelijk een plek geven maar ècht de kliko in dumpen.
Stap 1
is een voor de hand liggende stap. Je voelt en bemerkt dat je in een vervelend gevoel zit. Je voelt je geïrriteerd, bang of verdrietig. Dit is de stap van opmerken dat er íets is.
Stap 2
‘wakker worden’ en zien dat je een gedachte hebt die dit vervelende gevoel veroorzaakt. Het kijken naar de gedachte is een verschuiving van ‘de gedachte zijn’ naar ‘het kijken naar de gedachte’. Van ‘samengesmolten zijn met’ naar ‘loskomen van en kijken naar’. Volgens mij is dit de allerbelangrijkste stap van de 5 stappen. Dat wij een aanname hebben, wil nog niet zeggen dat we het allemaal maar moeten blíjven aannemen. We kunnen kijken naar deze aanname alsof het een op zichzelf losstaand ´wezen´ is.
Welke woorden komen er in je op wanneer je naar deze gedachte kijkt die dat nare gevoel teweeg brengt?
Stap 3
Beseffen dat je deze gedachte ooit hebt aangenomen. Deze stap betekent niet dat je schuld moet gaan voelen maar dat je een bepaalde mate van verantwoordelijkheid neemt voor de (onbewuste) aanname van dit gevoel en bijbehorende gedachte. Ooit heb je vanuit onschuld dit idee aangenomen. Pinpoint de situatie waar je deze gedachte ooit hebt aangenomen. Hoe oud was je? Waar was je? Was het in de keuken of woonkamer? Voor zover je het kunt herinneren, wat gebeurde er? Je hoeft hier niet uitgebreid op in te gaan. Alleen maar zien dat dit een situatie is waar je de aanname van deze gedachte, dat vervolgens een patroon is geworden, is begonnen.
Boosheid, onrecht, verwijt zijn gevoelens die op kunnen komen. Begrijp dat dit erbij hoort en besef vervolgens weer dat je in deze omstandigheden jíj dit gevoel hebt aangenomen. Nogmaals, het gaat niet om schuld maar om verantwoordelijkheid nemen. Beseffen dat jij dit patroon (ooit) hebt aangenomen voelt krachtig en niet machteloos.
Stap 4
Een logisch gevolg op de voorgaande stap. Je gaat beseffen dat het aangenomen idee niet waar is. Je hebt hem per ongeluk aangenomen voor ‘waar’. Maar je begrijpt nu dat het niet waar is. Je begint bij deze stap in te zien dat het een oud verhaal is geworden en dat je het nu mag loslaten. Het dient je niet meer. Het is een oud programma die je nu los laat omdat je merkt dat het eigenlijk een misconceptie was.
Stap 5
Loslaten van deze programmering. Je zit met je ogen dicht en bent met je aandacht in die herinnering. Laat die ´jongere jij´ dan de negatieve gedachte loslaten. Laat die jongere jij er een leuke symboliek van maken. Trek de overtuiging als een jas uit, gooi het weg, laat het als een muur in elkaar storten, adem het uit, laat het wegwaaien. Laat je fantasie het werk doen en gebruik visuele beelden om je patroon los te laten.
Je blijft dit doen totdat je je verruimd voelt. Check jezelf. Als er nog iets zit, herhaal dan stap 3 tot en met 5. Veel ver-werk plezier wens ik je toe.
Tekst: Liane den Hartog
