Lessen over dankbaarheid

In de boekenclub bespreken we elke editie een ander boek met opvallende inzichten over een bepaald thema. Hoewel er vele thema’s te kiezen zijn, bespreken we dit keer bespreken het thema dankbaarheid aan de hand van het boek ‘Niet de race, maar de reis’ van Jolanda Linschooten. Een onderwerp waar we allemaal mee bekend zijn en allemaal ons voordeel mee kunnen doen. Dankbaar zijn is een belangrijk onderdeel van geluk. Lessen over dankbaarheid kunnen we dan ook goed gebruiken.

Lessen over dankbaarheid

Waarschijnlijk heb je wel eens gelezen over de kracht van dankbaarheid. Dankbaarheid is een staat van zijn waarin je waardeert wat je hebt of wat je gebeurt. Bewezen is dat mensen die dankbaar zijn, ook gelukkiger zijn. Ook is dankbaarheid iets wat je kunt trainen en bestaan er tips over hoe je dit in de praktijk aanpakt. Toch is weten dat dankbaarheid vele positieve effecten op ons welzijn heeft anders dan het daadwerkelijk ervaren. Jolanda Linschooten weet in haar boek haar dankbaarheid tijdens haar grote avontuur verdomd goed over te brengen naar de lezer.

Niet de race, maar de reis

Jolanda gaat op reis: een 2000 km lange reis. Te voet welteverstaan. Ze rent van het onderste puntje van Engeland, Land’s End, naar het meest noordelijke stuk van Schotland. Ze heeft een duidelijk doel voor zichzelf gesteld en haar reis tot in de puntjes uit gewerkt. Dat deze reis een fysieke uitdaging is, is ook duidelijk. Toch ligt de nadruk van het boek niet op de race, maar op de reis. De reis staat namelijk ook symbool voor Jolanda’s innerlijke reis; een innerlijke reis vol herinneringen, angst, wroeging, blijdschap en dankbaarheid. Een reis met als eindbestemming overwinning, van het fysieke als wel het innerlijke.

Dankbaarheid als terugkerend thema

In het boek lees je hoe Jolanda gedreven is om het grote avontuur aan te gaan. Beschrijven waarom ze dit in hemelsnaam wilt en doet, kan ze niet, maar de puzzelstukjes vallen tijdens haar vele dagen rennen op Brits grondgebied. Bepakt met een klein rugzakje met alleen het broodnodige en haar schoenen als vervoersmiddel ervaart ze de ups- en downs van het landschap en haar leven.

Een relatie als veilige thuishaven

Opvallend is de goede relatie die zij met haar man Frank heeft. Hoe ze elkaar vertrouwen en loslaten, hoe hij haar stimuleert haar hart te volgen en deze reis te maken is bewonderenswaardig. Ook al betekent dit dat hij haar weken niet ziet, weinig spreekt en ze alleen in een tentje in de natuur nacht na nacht verblijft: hij weet dat ze dit moet doen. Dit belangeloos loslaten is een teken van een echt sterke band. Door het verhaal heen lees je hoe dankbaar Jolanda is dat zij Frank heeft, als een veilige haven waar ze altijd aan mag meren.

Er is veel om dankbaar voor te zijn

Tijdens regen, tijdens koude nachten, tijdens honger en dorst, tijdens eenzaamheid, nachtmerries, vervelende herinneringen, twijfel en moeheid is er altijd iets om dankbaar voor te zijn. Jolanda ervaart al deze zaken, maar beseft zich bij tijd en wijlen dat er ook heel erg veel is om dankbaar voor te zijn: vrienden die haar opwachten aan haar route met hun camper, een tent waarin ze droog blijft, voeten die haar vele kilometers tillen, een sterke relatie met Frank. Zeker wanneer je zo erg teruggeworpen bent op de basis van het leven: eten, drinken, hygiene, beschutting, energie, besef je pas dat al het extra’s heel waardevol is.

Wie zou dit boek moeten lezen?

Iedereen die overweegt op avontuur te gaan, die zichzelf wil uitdagen en zich daarop wilt voorbereiden, iedereen die houdt van de natuur in Verenigd Koninkrijk of houdt van trailrunning. Iedereen die geïnteresseerd is in Pelgrimstochten of lange wandeltochten. Iedereen die herkenbaarheid zoekt in een innerlijke reis van een ander. Voor ieder die dankbaarheid een mooi thema vindt en ieder die houdt van avontuur of zichzelf wil ontdekken.

Wat vind jij van onze boekentips?

Lees jij graag of hang je liever op de bank met Netflix? Heb je iets aan onze boekentips of heb je suggesties? Laat het ons weten! Laat een reactie achter onder dit artikel.

Tekst: Marieke de Groot voor Vivonline