We zijn onafscheidelijk. Als ik leuke dingen doe, gaat hij mee. Als ik iets wil weten, beantwoordt hij al mijn vragen. En ’s nachts? Dan ligt hij trouw naast mij in bed. Als ik niet weet waar hij is, ga ik freaken. We hebben bijna een ongezonde, symbiotische relatie. Mijn telefoon en ik.

Onmisbaar?


Dat klinkt volstrekt belachelijk natuurlijk. Maar zo irreëel is dit niet. Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die dagelijks als een verslaafde naar haar telefoon graait als ze even niets te doen heeft in de tram. Want die telefoon is niet zomaar een middel meer om te bellen. Welnee, we moeten ermee internetten, Facebooken, onze mail checken, Twitteren, whatsappen met onze vrienden en het nieuws bijhouden. Onze telefoon is onze draagbare wekker, agenda, online bank, fotoalbum en mp3-speler in één.

 

Écht contact


Hartstikke handig. Maar is er nog wel ruimte voor écht contact? Gewoon een ouderwets één op één gesprek met je vrienden, zonder de tussenkomst van een whatsappje dat stante pede beantwoord moet worden? En ben je je nog wel bewust van wat er om je heen gebeurt? Gewoon op straat. Hoe onbenullig dat ook lijkt. Zo onbenullig zijn die dagelijkse dingen immers niet. Die spontane glimlach naar een onbekende in de lift is vele malen échter dan onze digitale wereld.

 

Tijd voor verandering!


In een artikel van Danielle Robinson, yoga- en pilatesdocente én blogger, lees ik dat ook zij het hoogste tijd vindt dat we ons brein weer eens actief stimuleren zonder tussenkomst van die draagbare harde schijf. Tijd om die balans op te maken. Haar intenties vertaal ik daarom meteen naar mijn eigen doelen:

  • Focus op één device. Dus als ik een artikel aan het tikken ben op mijn laptop, gaat mijn telefoon op stil en leg ik ‘m weg of andersom. Multitasken is immers een flinke domper op je productiviteit.
  • Als ik eet, dan eet ik. Dan ligt mijn telefoon vooral niet in mijn hand. Zoals Robinson terecht opmerkt, heeft ons lijf de energie van lekker eten hard nodig om daarna goed werk te kunnen leveren. Bovendien zullen onze tafelgenoten de extra aandacht zeer waarderen.
  • Genieten van de échte wereld! Als ik lekker door de stad fiets of door het park wandel, laat ik die telefoon onder in mijn tas liggen. Er valt hartstikke veel te zien en horen dat ik voor geen goud wil missen.
  • Technologie als medicijn tegen verveling? No more! Juist door mijn tijd niet op te vullen met futiliteiten houd ik meer tijd over voor nuttige dingen.
  • Aandacht! Oprechte aandacht voor degene met wie ik heb afgesproken. De wereld vergaat niet als ik een uurtje niet beschikbaar ben.
  • Mijn favoriete intentie van Robinson: Internet en sociale media zijn middelen om kennis, positiviteit en liefde te verspreiden, zodat ik andere mensen kan inspireren. Want inderdaad, niemand zit te wachten op eventuele relatieperikelen of andere informatie over ons privéleven.
  • Kijken én zien. Kijken in iemands ogen, luisteren naar iemands stem en zonder filter ervaren wat er allemaal in deze wereld te ervaren valt.

 

Meer helderheid


Ik ben benieuwd wie de uitdaging met Robinson en mij aan gaat. Het is allemaal een kwestie van bewustwording, legt zij uit in het artikel. Als je jezelf herkent in enkele van deze afleidingen en bewust ervoor kiest om verandering in je patronen te brengen, dan zul je gestaag merken dat je een stuk helderder gaat denken. Stap voor stap, geef jezelf de tijd om even te wennen. Technologische ontwikkelingen zijn te gek. Ze bieden ons talloze mogelijkheden, maar laten we leren van deze inspirerende yogadocente en er samen voor zorgen dat we het perspectief niet uit het oog verliezen. Leef je leven nu!

 

 

Bron: Danielle Robinson, vertaald door Michelle Coops.