Intimiteit met mezelf

Er was een fase in mijn leven, dat ik een easy catch was voor het mannelijk geslacht. Ik vond het toen vrij normaal, om de eerste nacht met elkaar naar bed te gaan. Ik had one night stands, soms met een verlenging van één nacht, en zo had ik ook ‘relaties’ van een week, een maand en soms zelfs iets langer.

Intimiteit & seks

Ik vond mezelf heel open en makkelijk en dacht dat ik, door seks te hebben, ik heel intiem was met deze mannen. Naar bed gaan ging vrijwel altijd gepaard met alcohol (en bij voorkeur met de lichten uit), waardoor ik net wat losser was. Maar ook in mijn latere en langere relatie, was ik ervan overtuigd dat deze een basis van intimiteit had. Maar wat is dat eigenlijk, intimiteit, en heeft dat wel iets met seks te maken? En het mannelijk geslacht?

Intimiteit vermijden

Nu ik alweer vier maanden op mezelf ben, ervaar ik hoe ik ware intimiteit vermeden heb en hoe enorm spannend ik dat eigenlijk vind. En ook hoe ik zo mijn maniertjes heb om het uit de weg te gaan. Wat ik nu weet? Makkelijk of snel met iemand naar bed gaan heeft voor mij niets met intimiteit te maken. Seks hebben zonder dat er werkelijk contact is, heeft voor mij ook niets met intimiteit te maken. Seks hebben in de avond, terwijl je elkaar de hele dag vermeden hebt of ruzie hebt gehad, heeft voor mij ook niets met intimiteit te maken. Seks en alcohol samen heeft voor mij ook niets met intimiteit te maken. Kortom, seks en intimiteit heeft voor mij niets met elkaar te maken.

Muur optrekken

Ik kan nu zien hoe ik intimiteit in al mijn relaties, dus ook die met familie, vriendinnen en collega’s, tot op zekere hoogte vermeden heb. Tot hier en niet verder, zoiets. Dit mag je zien van mij, maar dit niet, want dat vind ik te kwetsbaar, te spannend of te naakt. Of alle drie. Intimiteit krijgt hierdoor iets voorwaardelijks en controleerbaar. Ik bepaal wat de ander te zien krijgt en trek de muur op, zodra het te dichtbij komt.

Fijn met mezelf

Voor mij heeft intimiteit veel meer te maken met de intimiteit die ik met mezelf heb. De focus ligt dus even niet bij de ander, maar bij mij. Daar ligt de basis en van daaruit stap ik de wereld in. Mag alles wat ik ben, wat ik voel, hoe ik denk, wat ik ervaar en wat ik lastig vind, er zijn? Heb ik het fijn met mezelf, zorg ik goed voor mezelf en kan ik met mezelf zijn, zonder een afleiding of stimulans van buitenaf nodig te hebben? De mooiste uitdaging van intimitiet vind ik de mate waarin ik de ander kan binnenlaten. Gewoon in dit moment, met alles wat er is. Zonder er iets tussen te zetten, iemand te bestempelen, te veroordelen, te willen veranderen, iets aan te passen of mooier te maken dan het is.

Ware intimiteit

Ware intimiteit kunnen we met iedereen ervaren en heeft niets te maken met iemand speciaals. Het is tegen de wereld zeggen: hallo, hier ben ik, je mag alles van me zien, en ik wil graag alles van jou zien. Het is een transparantie, een openheid, een puurheid en een werkelijke ontmoeting met de ander, en daarmee met jezelf. Intimiteit heeft dan niet meer enkel en alleen met de slaapkamer te maken, maar begint juist er buiten, in al die momenten ervoor.

Intiem zijn met anderen

Zo heb ik een tijdje geleden samen gezongen, met een man, op klaarlichte dag, staande tegenover elkaar, in de ogen kijkend en zonder tekstboek waar ik achter kon schuilen. Nou, dat heb ik geweten. De eerste tien minuten wilde ik het liefst heel hard weg rennen, maar ik ben gebleven. Al blozend en wel. Na die tien minuten kwam zowaar mijn stem naar buiten en een kwartier later zong ik uit volle borst. Behoorlijk intiem, kan ik je verklappen. Ik word elke dag uitgenodigd om intiem te zijn met anderen en ik merk dat ik het steeds meer toelaat. En ook leuk vind! Er is namelijk zoveel moois van mij te laten zien en dit krijg ik weerspiegeld in al die mensen om mij heen, die ik steeds meer binnenlaat. Intimiteit zit in elk moment, met iedereen en om te beginnen…. met mezelf.

Tekst: Mariette Reineke