Ken je dat gevoel? Iedereen lijkt het gezellig te hebben, behalve jij. Je hebt eigenlijk niks te klagen, leuke relatie, goede baan, gezellige vrienden, goede familieband etc. etc., maar toch voel je je niet gelukkig. Je hoeft niet altijd een enorm trauma te hebben ervaren om je zo te voelen. Er kan lichamelijk iets aan de hand zijn waardoor je depressieve gevoelens hebt. Je hoeft dus niet meteen aan de antidepressiva of in therapie.

Stress

Als je schildklier niet goed werkt, kun je daar zowel lichamelijke als geestelijke klachten van hebben. Het komt vaak voor dat mensen met antidepressiva naar huis gaan terwijl hun schildklier niet goed werkt. Stress kan een oorzaak zijn. Verstoringen in de darmen hebben een effect op de hersenen. De darmen worden niet voor niets  de tweede hersenen genoemd. Je kunt je voorstellen dat darmen die net goed werken, voedingsstoffen niet goed opnemen en ervoor zorgen dat je letterlijk niet lekker in je vel zit.

Serotine

Neurotransmitters zijn stoffen zorgen voor prikkeloverdracht in de hersenen. Serotonine is er zo één maar er zijn er meer zoals bv. dopamine, GABA, acetylcholine. Als die uit balans raken, ga je je depressief voelen. Helaas krijgen mensen vaak een middel om serotonine te herstellen maar als dat de boosdoener niet is, kun je slikken tot je een ons weegt. Er zal er weinig gebeuren. Hierdoor kan zelfs het serotoninesyndroom ontstaan.

Buiten bewegen

De oplossing om je weer beter te voelen kan redelijk simpel zijn: vermijd suikers, gluten (deze kunnen de boel ook flink verstoren), eet veel groente en fruit, vergeet de eiwitten niet (hieruit maak je o.a. neurotransmitters). Zorg voor ontspanning. Hoe meer stress je hebt, hoe meer je zou moeten ontspannen. En last but not least: ga bewegen, het liefst buiten. Door veel daglicht te zien maak je serotonine aan. Deze wordt in het donker omgezet in melatonine, het hormoon dat je helpt goed te slapen.

Tip; Rodhiola is een adaptogeen en kan ook je serotonine natuurlijk verhogen. Je kunt in tijden van dipjes, jezelf ondersteunen met Rodhiola.

 

 

Tekst: Gerda Tol-van Dijk