Suikerverslaving

Een verslaving. Dat is het. Suiker dus, een suikerverslaving. En dan heb ik het nu even niet over wat er allemaal met je lichaam gebeurt, maar puur over je ‘mind’. De term emo-eten komt immers ergens vandaan. Op het moment dat we ons vervelen grijpen we naar de snoeppot.

Als we een succes hebben behaald, mag dat gevierd worden met chocoladetaart. En wordt ons hart gebroken? Dan zijn Ben & Jerry onze new best friends. Suiker is een trouwe hond die ons elke keer weer een fijn gevoel geeft. Een wolf in schaapskleren, als we eerlijk zijn. Immers, zo trouw als hij elke keer opnieuw de korte termijn behoefte aan zoetigheid stilt: he’ll eventually bite you in the ass.

Associatie met zoetigheid

Vanuit mijn eigen ervaring kan ik je vertellen dat ik bepaalde locaties inmiddels letterlijk associeer met chocola, of andere zoete heerlijkheden. Snaaiplekken. Zo permitteer ik mijzelf onbewust (of toch semi-bewust?) meer als ik bij mijn familie in Zuid-Limburg ben. Ga ik weer een avondje bankhangen kijken bij mijn beste vriend? Dan duik ik zonder pardon zijn keukenla (hét chocoladehol) in. Ik heb ooit letterlijk tegen hem gezegd: “Als ik bij jou ben, mag ik alles van mezelf.” Zeg dat maar vaak genoeg, en een routine is gecreëerd. Het sneakt erin. Die gewoonte om meer suiker te eten. Zo ook bij mij. En o, wat is het toch verdomd moeilijk om dat los te kunnen laten. Ik nam me net zo vaak voor om te stoppen met suiker als dat ik weer naar die M&M’s greep. Ook al kocht ik nooit zoetigheid voor mezelf, toch wist ik altijd wel weer wat lekkers te toveren. Al was het maar een lepel chocoladepasta van mijn huisgenoot. Kleine hoeveelheden, geen enorme porties.

Zeven beloftes aan mijzelf

Wat kon ik balen van mijzelf, zeg. Nu nog steeds. Los van het feit dat ik enkele kilo’s ben aangekomen, merk ik aan mijn lijf en mijn huid dat het niet goed reageert op de suikers. Zo heb ik al een hele poos enkele chronische klachten, waaronder eczeem. Tsja, zoek maar het een en ander op via google en je komt er gauw genoeg achter hoe groot de rol van voeding en suiker is.

Dus toen drie weken geleden EIN-DE-LIJK die knop omging, heb ik mijzelf een aantal nieuwe dingen ingeprent. Een soort change of mindset, beloftes aan mijzelf

  • Mijn nieuwe mantra: Ik gun mijn lichaam het beste, ik luister ernaar en zorg er goed voor
  • Ik heb zelf de macht in handen om mijn lichaam te genezen van chronische klachten. Zoals Hippocrates al eeuwen geleden zei: Voeding is een medicijn
  • Ik ben niet afhankelijk van iets wat ik niet eens nodig heb om te kunnen leven, zoals suiker
  • Ik ben sterker dan mijn eigen smoesjes
  • Los van waar ik ben op deze wereld, ik heb altijd de keuze om voedzaam te eten
  • Ik kies gezonde alternatieven als Lovechock, moerbeibessen of rauwe noten als ik zin heb in iets lekkers
  • “Repetition is the mother of all skills” zoals mijn personal trainer keer op keer zegt. Kortom, hoe meer ik mijn nieuwe gedachtes en gedragingen herhaal, hoe sneller het routine wordt en hoe makkelijker de keuze wordt om suiker te laten staan

Uitdaging

Drie weken ben ik nu bezig en hoewel het de eerste paar dagen echt lastig was om nee te zeggen tegen mezelf, merk ik dat het gaandeweg steeds beter gaat. Het is gewoon een kwestie van volhouden. Herhaling herhaling herhaling. Wat ik met de zeven beloftes hoop, is om jou te inspireren. Ik heb de waarheid niet in pacht, ik deel alleen mijn eigen ervaring. Misschien passen enkele van mijn beloftes ook bij jou. Misschien kun je enkele vervangen met andere beloftes. Het maakt niet uit, als het jou maar helpt om van die suikerverslaving af te komen. En als jouw suikerverslaving een diepere reden heeft dan puur en alleen verveling, of gezelligheid? Zorg dan dat je hier niet alleen doorheen hoeft. Jouw lichaam verdient het beste. Jij verdient het beste en gun het jezelf!